Brief aan onze koning

Ik was deze week mijn kamer aan het verbouwen en opruimen. Ik moet zeggen ik ben zeker niet ontevreden! Nadat ik mijn schoenen had verdeeld in twee stapels, kwam ik tussen de weggooi-stapel toch wel een paar opmerkelijke hakken tegen. Ik weet nog dat ik deze op een niet zo legale manier had verkregen en ik weet ook nog dat ze verschrikkelijk liepen. Misschien dat dat mijn straf was. Ik heb besloten dit verhaal op te biechten aan de grote baas hem zelf. Dit verhaal speelt zich af op Koninginnedag 2012.

 

Beste Koning,

Met grote spijt moet ik u wat bekennen. Het was toen nog Koninginnedag en ik liep zoals gewoonlijk met mijn familie en nog talloze andere mensen door Amsterdam. Dit was het eerste jaar dat ik niet opkeek tegen het uren lang slenteren op een langzaam tempo door de menigte. Ik had een missie zoveel mogelijk spullen voor zo weinig mogelijk te verzamelen. Ik zeg expres: 'voor weinig', want het was echt mijn bedoeling niet om hier: 'voor niks' van te maken. Toch was dit precies wat er gebeurde.

Ik wil geen vingers wijzen, maar mijn moeder speelde in mijn misdaad toch wel een erg grote rol. Verder neem ik de volledige verantwoordelijkheid voor de situatie die zich voordeed. Het was in tegenstelling tot de rest van de straat totaal niet druk bij de kraam waar wij stonden. Nog steeds probeer ik geen excuses te maken, ik vertel alleen de feiten. Ik had de schoenen in kwestie gepast en niet alleen de maat maar ook de stijl van de schoenen zaten me als gegoten.

U moet weten dat mijn moeder meerdere malen vroeg om aandacht van de verkoper. Zelfs nadat ze hem aantikte bleef deze man doorbellen en ons geen blik waardig gunnen. Hij wuifde ons zelfs weg. Nog steeds probeer ik het niet goed te praten, maar dit brutale gewuif zorgde er wel voor dat ik genoeg moed had om het volgende te doen. We liepen weg. Niet gewoon als een stel ondergewaardeerde klanten, maar op de vlucht. Ik had namelijk de nieuwe schoenen aan mijn voeten.

Deze ex-misdadiger staat tegenwoordig, een aantal jaar later, met een verbeterde houding voor de klas. Ik probeer de jeugd niet dezelfde fouten als ik te laten maken door bij te dragen aan het onderwijs. Daarnaast heb ik tegenwoordig schoenen aan mijn voeten die ik wel heb betaald. Mijn missie om de Nederlandse jeugd wat bij te brengen is trouwens niet geheel overbodig geweest. Ik wil deze spijtbetuiging namelijk eindigen met de ervaring die ik laatst heb opgedaan in een klas die ik les gaf.

Ik zal de situatie voor u schetsen. Het meest irritante kind van de klas zat tegenover mijn bureau. Ik weet dat er geen lievelingetjes mogen zijn, maar gradatie in irritantheid hou je niet altijd tegen. Zoiets noemen wij onderwijzers: de allergiezone. En dit kind was de aanvoerder van deze zone. Er was op de dag in kwestie een collega jarig en er werd langs alle klassen een enorm stuk taart gebracht voor de leerkrachten. Ik zag het meisje richting mij kijken, maar niet naar mij als persoon. Ik heb nog nooit iemand zo aandachtig een stuk taart zien aankijken. Sterker nog ik heb dit meisje in nog nooit zo aandachtig naar iets zien kijken, laat staan mijn lessen. Ik deed wat waarschijnlijk weinig juffen zouden doen. Ik haalde een extra vork en bood haar, zonder dat een ander kind op of om keek, heel stil, een hapje aan. Zij zei het volgende op de meest pure fluisterstem die ik ooit hoorde: 'Nee danku, dat zou niet eerlijk zijn tegenover de andere kinderen'.

Deze onschuld en liefde voor de medemens geeft mij hoop voor de toekomst. Er komt duidelijk een betere generatie aan dan ik ooit zal worden. Als de rollen waren omgedraaid, had ik die hap genomen en om extra gevraagd, zonder een greintje twijfel.

Ik hoop dat u met deze gedachte een betere Koningsdag heeft en het misschien makkelijker los kan laten dat dit jaar de kinderen geen Koning op bezoek kregen. Ik kan u met zekerheid stellen: ze zullen het begrijpen.

Met vriendelijke groeten,
Romy Zimmermann

p.s Een ander kind staat nu bovenaan in de allergiezone.


Wordt lid!
Schrijf je in

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.