Wordt lid van Schrijvster.nl

Rennen met je rode hakken op TV!

Voor Koos,

Voordat ik dit verhaal eindelijk op papier had, heb ik hem zes keer geschrapt en herschreven. Ik heb het verhaal gelaten en ben weer opnieuw begonnen. Ik vond gewoond dat dit verhaal de aandacht en zorgvuldig uitgekozen woorden verdiende, want het IS een goed verhaal, het moet alleen nog goed verteld worden. Ik heb het hieronder geprobeerd.

Ik was mijzelf op een donderdag ochtend weer eens in het zweet aan het werken toen ik de spullen uit de gymzaal aan het opruimen was. Om mij heen rende zo’n 30 blèrende kinderen die mij ‘aan het helpen’ waren. Op donderdag ben ik gym-juf Romy en na het opruimen moet iedereen bij me komen zitten voor de afsluiting van de les. Ik was midden in mijn eindpraatje toen ik werd gebeld. Normaal zou ik nooit opnemen, maar dit nummer had mij al drie keer gebeld. Ik zei tegen de kinderen op liefhebbende maar dwingende toon dat zij hun mond moesten houden, maar nieuwsgierige oren dichthouden ging hem niet worden.

Ik werd gebeld door Hillywood. Blijkbaar is dat de benaming voor het mediapark van ons eigen Hilversum. Nee, ik was nog niet ontdekt, dat telefoontje verwacht ik tot op de dag van vandaag nog, het was iets anders. Ik werd uitgenodigd voor het programma: First Dates. Toen ik de jongen aan de telefoon gewoon maar zei dat hij op een prima gelegen moment belde (de kinderen waren immers toch stil), vertelde hij mij dat hij mij wel MOEST bellen. Blijkbaar lagen daar al meerdere aanmeldingen met mijn naam erop. Er waren dus meerdere vrienden van mij geweest die vonden dat ik dit moest doen. Lang verhaal kort: De kinderen waren aan het knikken en ik dacht: ‘waarom niet?’.

Klaar voor een nieuw date verhaal? Ik hou ervan. Het is een van mijn favoriete onderwerpen om over te schrijven, gewoon omdat het zo lekker onvoorspelbaar is. Gebeuren er bij jullie allemaal rare dingen tijdens je date of is dat alleen bij mij?

Ik zat met mijn vriendin in de auto onderweg naar de studio in Amsterdam. Die dag zag ik er goed uit. Soms heb je van die twijfels, maar vandaag zat het goed. Ik had die ochtend zelfs mijn teennagels gelakt. Mijn onzekerheden zaten deze dag vooral op de dingen die ik zou zeggen. Dan zou je misschien denken dat ik mij druk maak om wat ik tegen mijn date ging zeggen, maar eerlijk gezegd zou dat mij een rotzorg zijn. Het maakte mij nogal uit wat ik tegen de rest van Nederland in de camera ging zeggen.

Ik heb wel eens eerder audities gehad en ben wel eens eerder gefilmd, maar tv blijft tv dus beter zeg ik niks doms, dan weet ik zeker dat het uitgezonden wordt.

Met die gedachten zat ik voor de camera en probeerde ik zorgvuldig de vragen van de interviewer te beantwoorden. Dit was het eerste moment voor de camera. Ik moest een vòòr-interview, een na-interview, een aanloop shot en de date zelf. Bij het laatste na-interview zou ik er achter komen dat ik mijzelf nu al verbaal aan het vast zetten was. Ik antwoorde namelijk: ‘OF ze zijn Christelijk en niet leuk, OF ze zijn heel leuk maar niet Christelijk’ op de vraag waarom ik het lastig vond om een Christelijke partner te vinden. Op het moment van mijn voor-interview was ik mij nog nergens van bewust. In mijn na-interview (dus na de date) zou ik met een rood hoofd zitten lachen dat ik dáár geen antwoord op ging geven. Ze vroegen mij namelijk: ‘in welke categorie viel je date?’

Na het eerste interview werd ik meegenomen naar een andere locatie om de ‘aanloop-scene’ te filmen. Ik moest dus doen alsof ik aan kwam lopen bij het restaurant op een totaal andere locatie. Het was ook wel te begrijpen, want de echte locatie was een niet echt aantrekkelijk-uitziende loods. De jongen die mij moest filmen legde mij uit dat het een aantal keer overnieuw moest en ik vond het allemaal best. Als hij maar opschoot, want het was niet bepaald warm. Ik stond zo’n beetje weg te waaien toen ik voor de derde keer moest komen ‘aanlopen’. Na mijn modellerige loopje mocht ik weer terug de taxi in, in welke ik werd gebracht terug naar het restaurant. Vrijwel meteen moest ik van de chauffeur weer uitstappen, want mijn date zou uit een bijstaand gebouw naar buiten komen lopen en ik mocht hem onder geen beding nu al zien. Ik stond samen met de cameraman van het aanloopshot te klappertanden om de hoek van een of ander gebouw. Zo zenuwachtig en vooral koud als dat ik was begon ik een beetje tegen hem te praten.

Ik weet niet precies meer hoe ons gesprek ging, maar ik weet wel dat ik deze cameraman wel geinig vond. Ik weet ook dat hij aan mij vroeg of ik mij al had voorbereid. ‘Natuurlijk!’, zei ik. We kwamen op het onderwerp: De betaling. Dat moment dat de serveerster met de rekening aankomt en er een halve seconde van twijfel tussen jou en je date hangt. ‘Als hij niet binnen 10, nee wacht 2 seconde, de rekening pakt en voorstelt om hem te betalen, betaal ik alles, want splitten vind ik niet kunnen op een eerste date.’, dat antwoorde ik op zijn vraag wie er volgens mij moest betalen. Ik had het idee dat deze cameraman mij vooral uitlachte, maar vast ook wel toe.

Eindelijk was het moment daar. Ik liep nu echt het restaurant binnen en zodra ik belicht werd door de Tl-buizen besefte ik dat het was begonnen. Ik was als eerste en daar was ik blij mee. Ik kon met die knappe barman van tv praten. Eerlijk, van dichtbij is hij niet zo leuk, dus dat viel even tegen, maar nog erger hij maakte geen normaal gesprek. De knappe barman had een oortje in en elke keer als ik hem antwoord gaf op een van zijn vragen had hij een soort vertraging voordat hij weer door ging in het gesprek. Dit zorgde ervoor dat ik met nogal wat vraagtekens op mijn gezicht zat en dat ik dit gesprek helemaal niet rustgevend vond. Zijn overdreven reacties op mijn antwoorden voelden volledig nep en met dat ik dat aan het bedenken was keek ik (waarschijnlijk nogal raar) recht een camera in.

Door naar het volgende ongemakkelijke moment. Mijn date kwam binnenlopen. Op tv zie je altijd dat de date bij de deur een kort gesprekje heeft met de gastheer en dat kon ik vanaf de bar volledig horen. Ik zal de date even kort beschrijven: Ik heb drie seks-on-the-beach-cocktails op, hij ging mij uitleggen hoe je uien moet snijden (geen grappen dit duurde 10 min), hij vond het niet kunnen als je na je 30^ste nog uit gaat, hij wilde waarschijnlijk niet meer op wintersport en hij wilde me voeren aan het eind. Misschien had ik dat laatste uitgelokt ofzo, omdat ik zijn dessert vroeg. In mijn verdediging hij wilde zijn chocolade fondant laten staan, EEN CHOCOLADE FONDANT. Overigens had ik het gevoel dat deze jongen door de gehele date zenuwachtig bleef, wat mij nou ook niet echt op m’n gemak stelde.

Eerlijk is eerlijk en dat was ik ook op tv. Ik zag ons geen match zijn en dat was prima. Ik moet hem wel nageven dat ik hem een stuk gezelliger vond de seconde nadat de camera’s niet meer op ons gericht waren. We zaten samen nog even na te praten (toen vloeide het gesprek opeens wel) en uiteindelijk heb ik hem zelfs naar het station gebracht.

Yorik, mijn date, als je dit leest. Ik wens je niks meer dan liefde en een fantastische vrouw die de uitjes precies snijdt zoals jij ze wil hebben. Ik hoop dat ik op je bruiloft mag komen.

Ik kwam dus thuis en dan begint de gekte. Iedereen wilde weten hoe het was, waarom ik het had gedaan en wie mijn date was. Mijn mobiel was de hele dag aan het afgaan. Hilarische berichten, vooral twitter kon er wat van. Hier zijn wat opmerkingen van totale vreemden:

Ik kwam na een tijdje op een privé berichtje op Instagram (voor de gouden generatie: dat noemen wij cool kids een DM). Een of andere Koos vroeg mij: ‘En? Heb je betaald?’. Ik moest mijn date toch wel weer wat credits geven, want dit gedeelte van de date had hij precies goed gedaan. Helaas was dat achteraf toch jammer, denk aan de gouden tv die er gemaakt had kunnen worden als ik met een nood vaart op die rekening was gesprongen en had geroepen dat ik alles ging betalen. Koos was dus DIE CAMERAMAN, waarmee ik buiten heb staan klappertanden.

Lang verhaal kort: Koos en ik hebben erg veel gemeenschappelijk hobby’s. We houden allebei van zingen en optreden, we zijn geïnteresseerd in theater en maken video’s (de een iets meer dan de ander). We schrijven en fotograferen en worden blij van die creatieve dingen. We hebben een gezamenlijke schrijfplek in Amersfoort en hij is mijn KARAOKE MAATJE! Niemand wil tegenwoordig meer met mij karaoke zingen. Trouwens Koos woont 10 min van m’n huis af dus dat is gewoon wel heel “toevallig” weer.

Mijn vrienden en familie hebben nog weken plezier gehad van de uitzendingen en van mijn rooie kop op tv en alleen daarom al zou ik het zo weer doen. Tenslotte heb ik dankzij het programma geen vriendje gevonden, maar nog veel beter: een mega goede vriend en daarom schrijf ik deze voor Koos.