De opdracht: 

De opdracht van deze week is: schrijf een verhaal van maximaal 300 woorden vanuit het perspectief van een dader. Het maakt niet uit wat hij/zij gedaan heeft. Beschrijf het zo dat je als lezer ook (een beetje) meevoelt met de dader. 

Kijk ook zeker bij de andere verhalen van deze weekopdracht en verbaas je hoe verschillend schrijvers hun dader vormgeven.

#317 De Dader

Door: Romy Zimmermann

Ze stond op haar tenen om het aanrecht weer schoon te poetsen. Ze wilde niet met haar voeten in de rode plas op de keukentegels staan. Billendoekjes zijn niet het meest geschikte middel om de rode spetters weg te krijgen, maar veel keus had ze niet. Ze was in een race tegen de klok. Ze dacht aan vijf minuten geleden. Vijf minuten geleden was alles anders en was ze niet aan het strijden om de klok terug te draaien. Spijt had ze, spijt dat haar plan niet juist was uitgevoerd. Haar plan zelf was een goed plan, maar waterdicht was het dus duidelijk niet. Als ze erachter komen zal ze pijn krijgen. Pijn en huilen, zoals ze dat wel vaker had meegemaakt. Ze checkt nog een keer het aanrecht, er is bijna niks meer van te zien. Ze voelt langs het aanrecht met haar hand, plakkerig is het nog wel.

Ze hoort de gevreesde voetstappen de trap opkomen. Haar tijd is om. Een beetje trots op haar opruimskills staat ze te staren naar het aanrecht. De theedoek gaat nog snel over de keukentegels en daarmee veegt ze de laatste rode substantie weg. Weggefrommeld in het keukenkastje liggen de doekjes en de misbruikte theedoek. Ze gaat er mee weg komen. Ze hoort de deur en met dat ze zich omdraait om zich te haasten naar de woonkamer ziet ze de vlek in het tapijt. HET TAPIJT! In de wanhopige poging om haar voet op de vlek te zetten deze te verbergen en misschien op magische wijze de vlek met haar sok weg te poetsen, hoort ze de stem vanuit de keukendeur: ‘Heb je nu alweer limonade gemorst?! Als ik iets in het tapijt vind, wordt het billenkoek!! ‘ROSALIE, hier komen’.